سی. دی. ساتان ریضانین توکانیندا- اوچونجو بولوم- محمد احمدی زاده
- توضیحات
- منتشر شده در جمعه, 15 اسفند 1393 02:16
اردبیل میللت وکیلی " منصور حقیقت پور" توکان صاحابی ریضایا هپیر زوپورونو گلدی و اونون دونیا آنادیلی گونونده، پایلادیغی شوکولاتلاریندان، الی بوش قالینجا، سویو سوزولموش توکاندان ائشیگه چیخدی. هله او گئدندن سونرا ایدی کی، ریضا پوتا اوغلانین توکانین اوبیری بوجاغیندا آغلاماغینین فرقینده اولدو. اوره گی شوشه دن ده اینجه اولان ریضا، اونو او حالدا گورمه گه هئچ ده تحممول ائده مه دی. صندلیسیندن تئز آیاغا قالخیب، اونا ساری گئتدی.
- پدرام! اوغلان سنه، نه اولدو، نئیه بئله آغلاییرسان؟
- اووووو..آریضا دا من سندن کوسدوم بااا
- آخی ده گؤروم بالام نه اولوب؟ نئیه بو قدر ناراحاتسان؟
- سن منی هامینین ایچینده خراب ائله دین؟ منیم کاراکتئریمه توخوندون. منه یامان دئدین.
ریضا بیر طرفدن پوتا پدرام دان، کاراکتئر سؤزونو ائشیدیب، زورلا اؤزونون عنقریب گولمه گینی ساخلاشدیردی، اوبیری طرفدن ده زاواللی اوشاغی بو قدر حوزون ایچینه سوخماقدان، اؤزو ده کدرلنمه یه باشلادی.
- پدرام قوربانین اولارام! اینان کی سنی اوزمک ایستمیردیم. اؤزون ده گورورسن بو گونکو توکانین احوالاتینی. بیری گلیب دئییرکی "یئر کوره سی فیرلانمیر". بیری دئییر" تورکو دیل فارس دیلینین بیر لهجه سی دی" آرا ایتیب مذهب قاریشیب با.
- اولسون، آ..ریضا! بو آرادا منیم سوچوم نه دی آخی. هله منی بوش وئر با..ایندی توکاندا بیزیم بئله حالیمیزی گؤرن بیری اولسا، بیلیرسن می نه اولار؟
- قورخما هئچ بیر شئی اولماز پدرام؟
- هه دئییر سن دا! زمانه خرابدی آ..ریضا. مثلن او قارا کاپشئنلی کیشی یه بیر باخ. توکانا گیرندن بری، ائله دوم دوز بیزه باخیر. گوره جکسن با، صاباح بیزیم حکایه میزی فیس بوکدا یازاجاق. سنین منه دئدیغین یامانلارین بیر نئچه سینی ده اوستونه قویوب آبیرینی آپاراجاق.
ریضا یاواشجادان اوزونو چئویردی پدرامین گؤستردیغی طرفه – یانی شیخ بندر الخیبری نین اوتوردوغو صندلین تام قاباغیندا دوران آداما - و اودا قارا کاپشئنلی کیشینی گؤرونجه اونا شوبهه لندی. فیکیر خیال ایچینده هم، صندلده یوخلایان عربین، یوخو هاواسیندا اؤز اؤزونه " لاتحرک الارض" دئمه سینی ائشیتدی هم ده، تازادان پدرامین آغلاماق سسینی.
- اوغول دا قورتار گورک. بسدی دا. من سنه یامان دئمه گیمه گؤره چوخ پئشمانام. عوذر ایستیرم.
- یوخ آ..ریضا! دوزونو آختارسان، منیم اصیل دردیم سنین یامانلارین دئییل کی.
- هه! بس نه دیر؟
- آ..ریضا بیلیرسن نه اولوب؟ یازیق اولموشام با. قیز دوستوم مندن کوسوب. ایستیرم اوتورام بیر گوشه ده، گئجه گوندوز آغلایام با.
ریضانین گئنه ایچیندن بیر گوله جه یی باشلاییردی کی اؤزونو توتدو و ائله ایستیردی دئسین" اولان سفئه له مه" کی، بیر باخدی قارا کاپشئنلی کیشی یه و بو سؤزونو ده دئمکدن واز گئچدی.
- اوغول! هر شئیین بیر چاره سی وار. گئت بیله سینه بیر دنه هدیه آل، باریش اونونلا.
پوتا اوغلان آغلایا آغلایا و کؤینه گینین دستکلری ایله گؤزیاشلارینی سیلرکن دئدی:
- آخی نمنه آلیم آ..ریضا!
- مثلن گئت بیر دنه آیی قولچاق آل اونا. هم ده قیز دوستون، هر گون او آیی اویونجاغا باخدیقجا سن یادینا توشرسن.
پوتا اوغلان دؤنوب، اَیری ایری ریضایا باخدی. آغزینی آچمیشدی دئسین " ائله آ.. ریضا! قضادان منیم ده قصدیم اونا بیر دنه آیی آلماق ایدی" کی او آن، بیر آدامین عجله ایله توکانا گیرمه سی اونون دانیشماغینا مانع اولدو.
- سلام علیکوم
ریضا، تازا گلن آداما "علیکه سلام" دئدی و اوندان بو عجله ایله ندن توکانا گیرمه سینی و نه ایسته دیغینی سوروشدو.
- باغیشلایین، یوک ماشینیمی پیس یئرده ساخلامیشام. "سالماس" شهرینه عاجیلن بیر تئلفون
ائتمه لییم. جیب تئلفونومون دا شارژی قورتاریب. اگر مومکونسه سیزین توکانیزدان سلماسین والیلیگینه ( فرمانداریسینا) زنگ ووروم. خرجی ده نئچه اولسا وئررم.
یاردیم ائتمه گی سئون ریضا دئدی:
- هئچ مانعی یوخدو جناب. بویورون تئلفونوزو ائله یین
آدام گئچدی میزاوستو تئلفونونا ساری، و نومره سینی توتدو
- آلو! سلام علیکم.
هه منم."فردوسی" نین هئیکلینی ( مجسمه) آپاردیم "قوم" شهرینه. ایشینی گؤردولر. دئدیغیز کیمی تازادان گتیریرم "سلماس"ا..
پس از اینکه نماینده مجلس اردبیل، منصور حقیقت پور زهر چشمی از رضا گرفت و از شکلات های رضا بی نصیب شد، دست از پا درازتر، از مغازه بیرون رفت. بعد از رفتن او بود که رضا تازه متوجه گریه کردن پسر کپل شد. رضا که دلش از شیشه هم نازکتر بود تحمل دیدن گریه او رو نداشت. زود از جاش بلند شد و به طرفش رفت.
- پدرام! پسرجان، چی شده. واسه چی گریه می کنی؟
- اوووو.. آغا رضا من دیگه باهات قهرم.
- آخه چی شده؟ واسه چس ناراحتی؟
- تو جلو همه خرابم کردی. با کاراکتر من بازی کردی. به من فحش دادی.
رضا از یه طرف با شنیدن کلمه کاراکتر از دهن پدرام داشت خنده اش می گرفت، از طرف دیگه از اینکه او رو ناراحتش کرده بود خودش هم دچار عذاب وجدان شده یود.
- پدرام! فدات شم. باور کن، نمی خواستم ناراحتت کنم. خودت هم متوجه هستی، امروز تو مغازه چه وضعیه. یکی اومده می گه " کره زمین نمی چرخه " یکی می گه " زبون ترکی ما لهجه ای از فارسی هستش"
- باشه آغا رضا! این وسط تقصیر من چیه؟ حالا منو ول کن. اگه یکی این وضع ما رو ببینه میدونی که چه اتفاقاتی می افته؟
- فکرش رو نکن. هیچ اتفاقی نمی افته.
- آره به همین خیال باش. زمانه بدی شده آغا رضا. مثلا اون مرد رو که کاپشن سیاه تنش هست نیگا کن. از وقتی که اومده تو مغازه، فقط به ما خیره شده. فردا هم می بینی، داستانمون رو می نویسه، می ذاره تو فیس بوک. اون فحش هایی هم که به من زدی، چند تا هم روش می ذاره، آبروت رو می بره.
رضا یواشکی روش رو به سمتی که پدرام نشونش داده بود – درست به طرف مردی که مقابل صندلی شیخ بندری الخیبری ایستاده بود- کرد و بعد از ورانداز کردنش، خوش هم بهش مشکوک شد. توی خیالات نگران کننده خودش فرو رفته بود که هم، حرف های عرب رو که توی صندلیش به خواب رفته بود و توی خواب مدام می گفت " لا تحرک الارض " رو شنید و هم، صدای پدرام رو که دوباره شروع به گریه کردن کرده بود.
- پسر جان تمومش کن دیگه. عذر می خوام که بهت فحش دادم.
- نه آغا رضا. درد اصلی من فحش های تو نیستش.
- پس چیه؟
- آغا رضا می دونی چی شده؟ بدبخت شده ام. دوست دخترم ازم قهر کرده. می خوام، برم تو یه گوشه بشینم، شب و روز گریه کنم.
رضا دوباره می خواست خندش بگیره که خودش رو نگه داشت. می خواست یه فهشی نصیبش کنه که چشمش به اون مرد با کاپشن سیاه افتاد و منصرف شد.
- پسر جان هر چی یه راه چاره ای داره. برو یه هدیه واسش بخر. باهاش آشتی کن.
پسر کپل گریه کنان در حالیکه با سر آستیناش اشکاشو پاک می کرد، گفت:
- آخه چی بخرم، آغا رضا!
- برو براش یه عروسک خرس بخر. هر وقت هم نگاش کرد تو رو به خاطرش می اندازه.
پسر کپل، نگاه چپی به رضا انداخت. می خواست دهنش رو باز کنه و بگه " اتفاقا من هم می خواستم براش عروسک خرس بخرم " که همون لحظه با اومدن یه غریبه به دکون نتونست حرفشو بزنه.
- ببخشید، وانتم رو بد جایی پارکش کرده ام. بایست فورا یه زنگی به سلماس بزنم. شارژ تلفونم هم تموم شده. اگه اجازه بدید، از مغازه شما با فرمانداری سلماس تماس بگیرم. خرجش هر چی باشه، می دم.
رضا گفت:
- اشکالی نداره جناب. بفرمایید تلفونتون رو بزنید.
غریبه به سمت تلفن روی میز رفت و شماره اش رو گرفت:
- الو! سلام. آره منم. مجسمه فردوسی رو بردمش قم. کارش تموم شد. همونطوری که گفته بودید، دارم دوباره برش می گردونم سلماس.
...
...
